Menim Hayatım

Aprelin axrıydı, son günlə;riydi.
Hava isti idi, sə;ma tə;rtə;miz.
Günə;ş göydə;n yerə; od ə;lə;yirdi
Kə;də;rdə;n xə;bə;rsiz, qə;mdə;n xə;bə;rsiz.

Mə;n isə; bu zaman tə;rimi silib
Yolda deyinirdim: 'Ürə;k dayanır.
Elə; bil göylə; yer baş-başa verib,
Göy kimi od tutub yerlə;r də; yanır'.

Hə;r tə;rə;f yaşıllıq. Yollar boyunca,
Gör ağcaqayınlar necə; ə;kilib.
Onların altında otrub doyunca,
Kölgə;sində; neçə; yolçu dincə;lib.

Ağcaqayınların altında yenə;
Yolçular oturub nə;fə;sin də;rir.
Oturmaq ar gə;lir bə;zilə;rinə;,
Ayaq üstə; durub nə;fə;sin də;rir.

Danışa bilsə;ydi, ağcaqayınlar
Bizə; keçmişlə;rdə;n söhbə;t açardı.
Bil, dilə; gə;lsə;ydi, ağcaqayınlar
Burdan keçmişlə;rdə;n söhbə;t açardı.

Mə;n bir saatdan da artıq yoldayam,
Bitib-tükə;nmə;yir uzanan yollar.
Döngə;ni dönürə;m, sağ yox, soldayam,
Qurtarmaq bilmə;yir uzanan yollar.

Gör nə; qə;də;r yol var qarşıda hə;lə;,
Bə;li, mə;n bu yolda daha yolçuyam.
Başqası görünmür, nə;də;ndir belə;,
Yoxsa mə;n bu yolda tə;nha yolçuyam?

Hə;r yerə; arxamca kölgə;m sürünür,
Nə;də;nsə; canımı bürüyüb tə;laş.
Köksümdə; ürə;yim tez-tez döyünür,
Fikirlə;rim mə;nə; olubdur yoldaş.

Mə;ncə;, olsa da düz, ə;yri-üyrü də;,
Yollar hey uzanan qollara bə;nzə;r.
Yer üzündə; hə;r bir insan ömrü də;,
Sonu bilinmə;yə;n yollara bə;nzə;r.

Mə;ktə;b yollarına ayaq basanda,
Elə; bil yenidə;n uşaqlaşıram.
Uşaq sə;slə;rinə; qulaq asanda,
Də;rdimdə;n, qə;mimdə;n uzaqlaşıram.

Bir anlığa anıb o illə;ri mə;n,
Ömür kitabımı varaqlayıram.
Mə;ndə;n sonra gə;lə;n nə;sillə;ri mə;n,
Hə;yat yollarında soraqlayıram.

Bu hə;yat yolları çə;tində;n çə;tin,
Gə;rə;kdir bu yolda mübariz olmaq.
Zə;iflik göstə;rsə;n, olmasan mə;tin,
Sə;nin qismə;tindir qul, kə;niz olmaq.

Qulaqları sə;sdə;, gözlə;ri yolda,
Və;tə;n torpaqları çağırır bizi.
Və;tə;n bir ağacdır, onda bu halda,
Qurdlar içimizdə;n dağıdır bizi.

Hardandır bizlə;rdə;, hardandır yadlıq,
Doğma qardaşıma necə; 'yad' deyim?
Kə;də;rli günümdə; düzə;ldib şadlıq,
Bayram libasımı mə;n necə; geyim?

Yurddaşlarım köçkün, qaçqın, didə;rgin,
Qarabağdan sürgün ediblə;r bizi.
Danışa bilmirə;m, ə;sə;bim gə;rgin,
Öz ə;llə;rimizlə; didiblə;r bizi.

Öz ə;llə;rimizlə; yıxıblar bizi,
Nə; vaxt bütöv yumruq olacağıq biz?
Çoxdandır bir küncə; sıxıblar bizi,
Axırda və;tə;nsiz qalacağıq biz.

Havanın axını güclə;nir birdə;n,
Nə;ğmə; deyib ə;sir isti külə;klə;r.
Bir baxın, bir baxın, cə;nub tə;rə;fdə;n,
Buraya tə;lə;sir isti külə;klə;r.

Burda hakim olmuş isti külə;klə;r,
Yuxudan oyatdı tozu, torpağı.
Ə;sib cana doymuş isti külə;klə;r,
Qaldırıb oynatdı tozu, torpağı.

İsti külə;klə;rin dövrü az oldu,
Taca zorla sahib olanlar kimi.
İsti külə;klə;rin ömrü az oldu,
Şayiə;lə;r kimi, yalanlar kimi.

Artıq mə;nə; oxşar otağımdayam,
Özüm kimi sadə;, çilliçıraqban.
Özümə; söz verib dedim: 'Yazacam,
Başıma gə;lə;ndə;n, öz hə;yatımdan'.