Merağı ben idim Yeisin

İri pençeli umudu
sevdayı haddeden geçirir
kızıla çalan muzdarip yüzünü
bir gaddara çevirir
hazanda ki güller kadar ince hayatı olan
döl tutmamış gençliğinde
siper sabır içinde yaşayan
arzusuna istediğine mamut olan
Ben idim...

Göğsünde koca bir gök taşıyan
çerçilerin boncuk sattığı çarşılardan
İki bulut alıp
gözyaşlarını maziye satan
yeisin merağı ben idim..

Avlanırdım mazide naçar düşmüş halimle
pişmanlık odunu yakıp
ısıtan onu ben idim
kalmayınca ümit
onunla çalışanda ben idim...

Bir gün devrildi yeis
Kırdım asa'mı
unuttum tasa'mı
kurdum yasa'mı ;
''Yeisler devrilip
yerine
Umutlar dikilecek'' diye...

İşte bundan gayrı; merağı ben idim Yeisin..