Merhem

Yaramın sönmeyen cehennem alevisin
Yokmuş imiş gönlüme tabib'lerin çaresi
Merhemim sadece kevserin'miş sevgili
Bir gün gelirsen gurbetten yeminliyim

Sorgusuzca severek öleceğim dizlerinde
Doğar'san güneşinle çığ düşmüş gönlüme
Seni sevdiğim için hükümsüz yüreğim
Zulmüne bedenim dağlanırken çaresizce

Güneş yüzüne hasret yabancı bir kar tanesi
Biterken ömrüm,dermanım kevserin'de gizli
Öyle büyüme'lisin ki ruhumda kıyamet sinmeli
Seninle dolmalı ciğerlerim kevserinin sahilinde

Tufan'larını taşırsan bütün gurbetlere gidilmese
Bir gölge ötemde sürsen merhemini sessizce
Razıyım ben çölleri içip ızdıraplar'da sevişmeye
Vursun kevserin bağrıma sönsün cehennemim