Meslek Lisesi

Ne anılarımız, ne maceralarımız olmuştu
Üç yılın içine ne sevgiler,ne mutluluklar,
Ne hüzünler,ne ayrılıklar, sığdırmıştık
Nede olsa meslek liseliydik

Meslek liseli olmak ayrıcalıktı
Mobilyacı olmak başka bir ayrıcalık
İki buçuk gün atölyede çalışırdık
Diğer günler teorik dersler
Başımızın belası matematik, fizik, vs.

Bir sınıfımız vardı tam kafadar
Hepsi başlı başına bir cevherdi
Peltek konuşan matrak Hayrimiz
Aşık Birolumuz, şişman Ramazanımız
Kibarcık Ahmedimiz, sporcu Bahattinimiz
Sarı Tolgamız, kısa Mehmedimiz
Sınıfımızın maskotu Cemalımız bile vardı
Maskot olmak için tipi yetiyordu
Konuşması,zekası ve gülüşü de cabasıydı
Ben sınıfın sessiz öğrencilerindendim

En zevkli günlerimiz atölyede geçerdi
Derse geç kalanlar
Talaşhaneden dalardı içeri
Çünkü dış kapı kapanırdı.

Bir de Osman Hocamız vardı
Az mı emeği geçti bize, az mı sopa attı
Az mı topumuzu patlattı
Her paydosta inadına gider yeniden alırdık
Paraları ben toplardım, yirmi beş bin lira
Maça dalınca paydos uzardı tabi ki
Birde bakardık ki Osman Hoca !
Önce topu patladır, sonra kısa bir nasihat
Ardından küçük bir sopa faslı
Yinede kıyamazdı bize
Çok babacan bir adamdı.

İki teknisyenimiz, iki bölüm hocamız vardı,
Makineler çalışınca birer ikişer,
Suntalar kesilir, masifler biçilir
Makine sesinden hiçbir şey duyulmazdı
Bolca toz yutardık paydosa kadar

Kış günleri vernikle tutuştururduk
Kocaman döküm sobayı
Akşam en son çıkan kişi
Çaktırmadan kapıyı ıslatırdı
Ertesi gün kapı donar
Ders bir saat geç başlardı

Çokça sigorta attırır arıza arardık,
Şerit testereyi kırardık sık sık
İş önlüklerimize rütbeler karikatürler çizerdik
Benim sıfır dokuz keçeli kalemimle.

Pazartesi sabahları dizilir,
İstiklal Marşımızı okurduk.
Ve on beş dakika müdür beyi dinlerdik
Marşa geç kalanlar,
Okulun bahçesini temizlerdi.

İsmini duyunca hazır ola geçtiğimizde
Arkadaş gibi olduğumuz da hocamızda vardı,
Biraz külhan beydik, haylazdık ama
Nede olsa biz MESLEK LİSELİYDİK...