Mevsim

Asıl kumrular üşür
Renkler yollara düştüğünde
Beyaza kaldığında her yer
Hadi baharın hayaliyle ovalayalım avuçlarımızı
Kayıp giden yıldız gibi kurtulalım yalnızlığımızdan
Yeter ki şehirler yağmasın üzerimize
Ben bu zamanlar öğrendim
Beyazın ateşten acımasız yaktığını



Kar tanemdin sen
Avuçlarımda eriyen
Ne zamana kadar beyaz kalabilirdin ki zaten
Adını kazıdığım şiirler kırbaçlıyor kalbimi
Susun ağlamayın diyorum bulutlara
Ağlamayın boşuna
Siz bile temizleyemezsiniz
Dünyanın pisliğini



Uzanmayan ellerin hasretindeyim
Uzanan ellere hasret
Kökler bile ayrılık içiyor artık
Beklemenin kendisi yastı oysaki
Kabuslar tarıyor uykumun saçlarını
Yollarıma seriliyor ağıt
Kıvranıyordu zaman bakışlarında
İhanet pazarıydı artık her her yer
Kar taneleri eridiğinde
En kötüsü
Kara sevdalıydım zehrine


Bir gün batımı savruluyor ölü gölgelere
Beyaz düşlerime kan damlıyor
Atlar ayakta ölüyor
Tütün kokuyor gecenin nefesi
Bir nefesiz sadece hepimiz
Tanrının elindeyken zamanın kafesi
Denizin kanına giriyor yine rüzgâr
Hoyratlaşıyor yüreğim gibi
Benki kendime bile aykırıyken
Ne olur ki geceyi yırtsa gülümsemen