Mevsim Sonbahar

Vakit vuslat, saat ayrılık, mevsim sonbahar.

Kurumuş bir yaprak gibisin, önce gözümden sonra yüreğimden düştün.

Toprağa karıştın, Ölüm gibi bir sessizlik oldu, ne sen öldün nede ben, aşk öldü.

Sonrası yok ve hiç olmayacak.. Ne var ise içimizde söylendi bitti, diller kurşun misali yürekleri deldi geçti.

Bitti.. Biz öldü, sen ve birde ben var.

Bitmez sandığımız bir aşk hiç uyanmak istemediğimiz bir rüya gibi, uyandık bitti.

Sessiz oldu, günlerden pazartesi, vakit vuslat, saat ayrılık, mevsim sonbahar.

Her şey rüzgar kadar hızlı esti, önce hafif bir esinti yürekler üşüdü, sonra fırtına ne var ise aldı götürdü.

Oysa hiç düşünmemiştik böyle bir son, Mutluydu bizim düşlerimiz, hayallerimiz gözlerin gibi berrak, deniz mavisi kadar saftı.

Hayaller alabora, yürek kayıp, aşk ölü, bir sağ senden bir sağ benden var.

Her şey bitti..Sana tutsak bir ben bana tutsak bir sen kaldı geride, birde yaşanması için kurulmuş ve hiç yaşanmamış hatta yaşanmayacak hayallerin izleri.

Vakit vuslat, saat ayrılık, mevsim sonbahar.
Geceler sessiz, geceler dilsiz, geceler karanlık, radyolarda art arda çıkıyor ayrılık şarkıları, ve her şarkıda yanan zıkkım sigaradan çıkan kor aydınlatmıyor gecemi.

Kurumuş bir yaprak gibiyim şimdiler de, gözden düştüm, yürekten düştüm..
Vakit vuslat, saat ayrılık, mevsim sonbahar.