Mevsim Yine Sonbahar

Ey sevgili!..
Hayatın içinden geçerken kaybolurduk.
Para vermeden gelecekler satın alır,
Geçmişi ne güzel yerdik.
Ekmek arası peynirle.


Gençliğimin o güzel günleri.
Nerdesin ey güzel sevgili?


Şimdi mevsim yine sonbahar
Yıllar önce yine bir sonbaharda,
Yerde sararan çınar yaprakları,
Çıt kırıldım seslerinde,bir çat kapı.
Üzerine basarak gelirdik yaprakların
Sonbaharda bu hatıra ormanına.


Kırk yıllık hatır içindi belki,
Üç yudumluk kahveler içilirdi,
Telvesinde bulurdum gözlerinin rengini.
Sen kahve içer,bakışların bana kalırdı,
Üç beş cümlelik fallara bakılırdı


Gönlümüze hep ay doğardı nedense?
Kiremitleri gerçekte kahverengi.
Panjurları kırmızı olmayan bir ev,
Kahvenin rengi bir dünyada.
O küçücük kalbimizden,
O küçücük fincana nasılda bakılırdı.


Oysa ne güzel,ne mutlu ve de
Ne büyük hayallerin peşinden koşardık.
Dört vadeye gelecekler biçerdik.
Birisi kapalı iki yol çıkardı,bahtımıza
Çıkan yoldan gideceğini bilemezdim ki,


Gençliğimin o güzel günleri.
Nerdesin ey güzel sevgili?


Şimdi yine bir sonbaharda,
Ömrümün sonbaharında.
Üzerine basarak geldiğim bu yerde,
Düşünceme yansımış,sararan çınar yaprakları.


Bir fincan kahve için el salladım
Fal bakmadan eski günlerime,
Senli düşüncelerime,
Hayatı gezerken geçmişimde...