Meyyitin Gözyaşları
Sırtında üç-beş kulun, bir zaman değirmeni
Çocukluğum, gençliğim usulca öptü beni
Uzandım soğuk taşa; tuttu elimden ebed
Ne anneden-babadan ne evlattan var meded
Ağıtlar yükseliyor; kimin için bu sala
Neden okşuyor acep saçlarımı musalla
Dünyanın kafatası yedi yerden yarılmış
Gökyüzü örtü diye bedenime sarılmış
Nedamet sağım solum, karıncadan küçüğüm
Hançereme sıkışmış son sözüm düğüm düğüm
Anladım ki hakikat bu düşün ertesiymiş
Dünya ise sadece ölümün kertesiymiş
Başladı yolculuğum, son kez baktım kendime
Gördüm avuçlarımda ruhumu lime lime
Maddeden azat oldu yavaşça ayaklarım
Toprağın ayasıyla okşandı şakaklarım
Karanlık ve aydınlık birazdan açılacak
Ne varsa terekemde etrafa saçılacak
Geriye yalnız ismim kaldı mezar taşımda
Hangi günah yıkanır acaba gözyaşımda
7+7 duraklı ve düz uyaklı yine şairin olgunluk evresinden bir şiir. İskeletinde bütün bir yapı ilk okuyuşta dikkat çekiyor. Resim ve renk çerçevesinde; tamamında ölümün kol gezdiği ve yaşamdan renklerin siyahla buluşması var. Müzükalitesi her dizede sağlanmış bu şiirin başarısı bence.. Gelenekle modern anlatım tarzı harmanlanmış.Peki ya anlatımın okura sunduğu nedir? Sultan Süleyman'a kalmayan dünya..
Öyle ya
[b]Nedamet sağım solum, karıncadan küçüğüm Hançereme sıkışmış son sözüm düğüm düğüm[/b]
dedirten bir kesittir aslında yaşamak ve aslında Ebussuud Efendi'nin dediği gibi;
" Yarın Hakk'ın divanına varınca Süleyman'dan hakkın alır karınca. "
dizelerinin özetidir dünya ve yaptıklarımız.
Şiire ve kaleme tebrik ve takdirimi sunuyorum,gıpta ile okundu yine.
sanırım ölmek böyle bir şey. tebrikler.
Derin bir anlamı olan güzel bir şiir / ölünün gözyaşları...😙