Mezarlıktaki Evim

ßen o an çok ağlıyordum.
Koştum saatlerce.
Nereye gittiğimi bilmeden koştum.
Durdurmaya çalışsalar bile durmadım.
O an sağırdım,
O an kördüm,
O an dilsizdim.
Ayaklarım nereye götürüyorsa itiraz etmeden gittim.
Yorulmuyorum,
Nefesim kesilmedi.
Şaşkındım ama hala koşuyordum.
Gözlerimden sel gibi yaşlar akıyordu.
Duduraamıyordum ağlıyordum.

Bi An durdum ve geldiğim yer koca bir mezarlık.
Unuttuğumuz yeri hatırladım bir an.
Karatoprağa gireceğimi düşündüm ve titredim.
Azraille anlaşma olmuyordu öyle değil mi..

Sessizlik oluştu içimde.
Sürekli birbirleriyle kavga eden beynim,kalbim,ruhum..
Şimdi hepsi suskun.
Bakıyolar öyle mezar taşlarına.
Hepsinde oluştu bir sessizlik.
Korkuyordum.
Titriyordum.
Geri gitmek istiyordum ama yapamıyordum.

Şuana kadar hep boş Yaşadığımı anlamıştım.
Diz çöktüm ve ellerimi yüzüme alıp ağlamaya başladım.

Kimdim,
Neyin nesiydim ben haa?

Koştum saatlerce koştum.
Geldiğim yer İse gercek evim..
Mezarlık..


24/04/2012