Minelle Konuşmak

Sabah ezanıydı şehirde
Ve şehirde bir sabah ezanıydı sesin sessizliğimde...


Defalarca sevişmiştik hiç konuşmadan
Hiç konuşmadan defalarca eğilmiştik susmadan
İnanmıştık manzaranın donukluğuna
Donuk manzarada inanmıştık ressamın yokluğuna
Yokluk ilminde kanayan aşklar akardı
Aşklar akardı toprağa donuk soğukluktu yok olan
Seni de aldı bedeninden-seni de susturdu şiir
Seni de ruhunla barıştırdı o deli ırmak
Ne kadar kurak bakıyorduk okyanus mavilerine /ıslak ?ıpıslak
Her çöl kumu okyanus dibinde çiçeğe dönüşecek ve dans edecek şeytanına


Okyanus rüzgârları ol Minel
Bir yunus balığının kalbinde gizle bizi
Aşk bizi fısıldasın çiçeklere
Renklerini okşa gökyüzünün yağmur sonralarıyla
Bizim için aşk . . .
Aşk bizim için doğacak bir bebek şiirlere


Gel Minel


Kızıl bir şafak çizgisini sapladım gece ve gündüzün akrep kokularına
Boynuma sürdüm üzüm ölümlerinin zehirlerini
Yaşamak için susturdum tüm hayat melodilerini
Seni
Sadece seni Minel
Seni dinleyecek cansız aşk ezgileri
Bizim için
Bizim için yağsın damla damla yağmur önceleri...


Öp Minel


Dalga kıran sessizliklerini
Cennet kapılarını zorlayacak çocukların inciliklerini
Şefkatini
Aşkına doyumsuz acizliklerimi öp
Ve dudaklarının etinde kansızlaşan ruhumu affet


Af dileyecek bir Tanrı kalmadı yüreğimde


Sabah ezanıydı şehirde
Ve şehirde bir şafak ayazıydı sessizliğin sessizliğimde...