Misal Dedik Masala

Başka su içirdiler
Şehir çeşmelerinde
Bekâretine sığınıp aşkın
Sürgün gibi masaldı kor döşeklerde uyku

Genzimiz yanınca
Dayadık kursağımızı kurnalara
Şerbetti zakkum köklerinden kaynatılmış
Zehirlendik
Önce kör olduk sonra dilsiz nüzul indi peş peşe
Kurşun ağırlığında

Aksadı yürümeler
Umudu mavi
Hayali pembe
Yarım yamalak ve stabilize


Susmak
Korkumuydu
Yoksa inanmak mı boyun bağı bağlayıp gözlerimize

Misal dedik masala
Noktaladık soru işaretlerini sıralayıp kaldırımlara
Ölüm değildi zira
Gidişin adı

Her gidiş
Doğumdu belki de

Güneşimizi söndürmedik hiç
Dolunay köşelerine iliştirdik
Bu yüzden rengi değişmedi körfezin
Karanlığı bağışladık ürkek çakal uğultularına
Kış yorganlarına sardık
Dolandılar
Sarmaş dolaş uyudular

Kış ertesi bahardı
Gelincik dağlı şehirlerde
Bilirdik ki biz
Her siyah
Beyaza gebe

Gökkuşağı doğururdu uçurtmalar
Ayırmadık gökten gözlerimizi

Bahar düştü
Kırkikindi gibi
Yumuk avuçlara
Duamız varmış demek

Demek unutulmuş
Sıkışıp kuytu köşeye

Unutmamış
Tanrı... Ya da yazıcı melekleri.