Mısralar Zekatımdır Seni Anlatan Duygulara

hecelerim hayatın çıkmazlarında
elimde kör kütük sevdalarda bir kalem
kopuyor dudaklarımdan manalar

siyah beyaz hicranların avareliği var üstümde
ve her bakış sen kokuyor yüreğimde

kırmızıdan da lacivert bir gülüşün kimsesizliğiyle
baharı bekliyor şu mevsimin inadına gözlerim
hatıralar o esmerin tebessümünde
toprağına hasret gibi dalarken çaresiz
mısralarda tenimin rengindeki bir rüzgar
savuruyor beni türkülere sazın teliyle
anılara boyanıyor gökyüzü
her sevda sen oluyor şiirlerimde
her düşen damla sen

gözlerini konuşuyor şu sevdamın isyanı
ve bakışlarını
duyduğum kelimeler dizelerimde yankılanıyor
divanelerin en mecnunu oluyor bu garip sensizken

mısralar zekatımdır seni anlatan bütün duygulara
isminle bölünüyor uykularım gecelerde
kara gözlüm kara kaşlım
sen ağlama yeter ki gittiğin o yerlerde
can veririm dermanına muhtaçken

gün geçmiyor zamanın erkeninde
vefasızlık buluşuyor faniliğimdeyken
ve kederleniyor yalnızlığımda her umut

kayıp sevdaların mabedindeki
dökülen her mevsimin yaşlarındasın
bedenin çökmemiş amma
sanma ki şu ömrün başlarındasın

bana değilse bile birisine sevdalan
uzağında olsam da mutlusun diye
sana bir türkü yazar vazgeçerim şu candan

duyduğum her şarkı sen oluyor düşlerime
yüreğimde sözün hası duygular
sevdaların tarifi yapılıyor sayfalara
seneler tükeniyor ardından
varsın faili meçhullerde olsun şu gönül