Mistik Bir Ezgi Tınısıydı Yeminin

Say ki, hiç karşılaşmadık
efsunlu bakışlarla titremedik
ter basmadı gözlerimizi
uykularımız bölünmedi tan vakitleri

farzet ki, güneşi içmedik şerbet yerine
sustukça konuşmadık
bir isyanı başlatarak
zümrüd-ü ankanın sırtında uçmadık ida dağına

say ki, gözlerin kapanmadı omzumda
puslu yağmurlarla ıslanmadık
kekik kokulu dağlarda
cüceleşmedi mırıldanmalar

kelebekler mızıka çalmadı dilimizde
kameriye gölgelerinde şerefe demedik hiç
gökyüzünün nefesinde
bulut kuşlarından nağmeler dinlemedik
sessizce

kainatın dilini dinlerken
anın fısıltılarında
deli deli rüzgarlar esmedi başımızda

farzet ki,güneş ışığı yakarken tenimizi
serin sulara dalmadık
kavuşmanın ipini çekmek için
dolu dizgin vurmadı saat

sanki,bir avuç dua ile
göz kapaklarımızda yumulmadı hoşçakallar
eksilirken çoğaltmadık fesleğen kokularını
dudak izlerimizde

say ki,
say ki,
sarhoş aklımızın yansımasıydı
gözlerimize s/inen...

/iremin nuruydu içim(d)e uyanırken suretin
mistik bir ezgi tınısıydı yeminli sözlerin/