Mitoz Bölünmedir Hüzün

yıldızlar cigaramın külü behey
aşklarımı berkittiğim şu karanlık dalgaların
yakamozlu sarhoşluklarına sor be gülüm
sen dur durak bilmez içerdin kış saraylarının
buzdan sorgulamalı kıkırdanışlarını
ben şişman sokak kedileriyle ucuzcu elaleme
aleyhimizeydi dünya aşk yabancıydı sesler
sudan çıkmış ikiz balıklar akıllarının terazisini kaybetmiş
bir kenara yazdım militan aşkımı desenli
sağır sultan da duymaz artık bizi üzünçlere fit
herşey hazırdı aramızda aşk eksikmiş oysa
elzem bir kıkırdanıştı aya küskün bu akşam yolculuğu
herşeyi bırakmak gibi yayan bir yavanlıktı aşksız
bir bakıma aşk aşksızlıkmı ki çıkışsızım sızık ona buna
duvardan hücreye sızan günün ilk ışığıysa aşk
ben aşkım bu fikirsel bir yırtınma daimi ve üretken
çoğalırım mitoz bölünmedir hüzün
kendini kendiyle var eden