Mola

tam şimdi tam burada
gidiş yönündeki yoların önünü kapayıp
sözcükleri de yollasak kuşların yanına
ağaçların sonbahar dalgınlığı gibi
ölüme kısa bir molaya vaktimiz olup olmadığını sormadan
gelecekten vazgeçsek
hiç öpülmemiş bir ömürmüş geride kalan
anlamını yeniden bulsak sevişmelerin
umursamadan ardımızda bıraktığımız dağların karlarını
çığ gibi büyüse gözlerimizde intihar
ve dünya husursuz olamayalım diye dönmeyi bıraksa
şimdi vaktimiz bol


bir unutuş oyunu oynasak, elim sen de
gidelim
yol muydu, yolculuk muydu yaşam
tam şimdi tam burada
yeniden doğmanın rengini öğretsen ya bana
bir aşıklık daha yer varmış
mızıkçılık yapmayan toprakların koynunda