Mola Aralarında

Acı veren hoşnutluk.
Uyuyamadığımı gördü ve 'Kadınlar
çok karmaşık, erkeklerse çok basit.
Ben basitim. Sen de öyle olmalıydın.' dedi bana.

adelıa prado

sordu
telefon kablolarının öbeklendiği yerde yuvasını hazırlamakta olan güvercin
sordu siyah renkli sırt çantama
çıplaklığıma
tırnaklarımın arasında biriken kirlere
sözlere kıtır kıtır doğradığım saçlarıma
sordu kan çanağı gözlerime uykusuzluğuma
sonra güneşe döndü
gidiyor bu

çamurlu botlarımda kaç yaşam tükenmişti
bıraktığı izlerde kaç karınca can çekişmişti
ve dünya bir tane miydi
şu cennetle cehennemi saymazsam
sana düşlerim
ne zaman yazdığım notları
karalamalarımı
Türkiye kokulu
tut ki Dünya kokulu
heyecanla iletmişti

ben ki çentikler atmıştım
yeryüzünün karanlık duvarlarına
hepimizin adına
yaşadığımız acılar için
Che Guevara
Pablo
ve Nazım için
Küba'nın kıyılarında
Ernest Hemingway
ve dost
Fidel Castro için
Yaşlı Adam ve Deniz adına
tüfeklilere korkusuzca çatmıştım

güvercin usu işte
gidiyor bu
güneşe seslenmişti

hey dedi gömleğinin arkası yırtık
ateş kasırgalarından mı
eskisi gibi gülmüyorsun
horoz çiçekleriyle neden konuşmuyorsun
oysa bir tek sen korursun onları
bir tek sen
yakarsın ışıkları

ve yola düştüğünde en iyisi bu dedi kendi kendine
en iyisi sevmemek
bir daha alabildiğine
ya da sevmek dedi bu kez de
sevmek
yüreğine koşabilene
ölürcesine saygıyla eğilmek