Mongoliot
zımbaladılar gözlerimi
dudaklarımı
kanayanların göbeğinde taşıdığı
esir cennetin birinde
ne olur tarif etmesin beni
balkondan sarkan
ağzımın düşük belli eteği
meridyene teğet geçen
serçe parmağım
kapansın püsküllü örtü
fırça izi beneklerime
görürse bebeklerim
üzerime düşen
donuk bakışları
intihar eder
annemin yüreği
Gerçekden güzel
Kromozomları bir fazladır Neşe ve sevinçleri de
Mongolizm ; nereye koyacağımızı bilemediğimiz keder . Ne hassastır oysa kadife gibi yumuşacık yürekleri , okşanmayan yüzlerinin sızısını taşır . Bir ucundan tutmayız acısının , belki biz onun yüreğini algılayamadığımızdan bir mongoliottan daha mongoliotuz....
kerelerce okudum kerelerce inceldi siiriniz. en son kelimelerdeydim harfere kalmadan ben gidim. tesekkuler harikaydi👍