Monolog

Uzat karanlığı sofra örtümüze,
Üzerine hain sabahları bırak!

Çekildi deniz,
Düşünselliğimizden.
Çıkarsız çıkmaz sokağımıza gül ve geç sen de,
Biz düşerken yeniden.

Yeniden,
Yenilmeden,
Kaçır gözlerini ellerimizden.
Dizi dizi uçurumlara yaz eğrinin doğrusunda.
Ve unutma!
Biz unuttuk ; bizden, neden, hangisinden...
Sıkıştırıp kelimeleri dağarcığımızda,
Boğulduk,
Sen/sizlikten...

Bak şimdi hafıza kayıplarındayız...
Başucumuzda eski bir şiir,
Ve tek kurşun.

Bir gün ;
Bin akasya kokusu düşer de uykularına,
Geçerse,
Giderse,
Ve dönmezse kuytularına,
Dinle!
Dinle ki
Yüreksiz,
Bedensiz,
Asılsız sevdamızın tek gölgesi,
Yanar önsözlerimizde...

Dönenceler çocuğa kurulduğunda,
Hayat korkacak bir gün yaşamaktan,
Aras'ın tutkularında...

Biz yalana hiç sarılmadık.
Yalınayak yürüdük akşam akşam
Başakların göğsüne.
Ve duyduk ki
Aşk mağrurmuş,
Mazlummuş,
Sevdiğimizin gözlerinde.

Takvimden bir gece,
Bir hece daha sönüyor.
Mi ne ce...