Mor Gülücük

iki sözcüğün arasında
yaşar
tek heceli hüzün kuşu

meğer vuracakmış eli kanlı ömür
sus dağıtılan şiirlerin
noktalı virgülünde
bekleşen dillerimi

sözüm ona
gider
gelir
insanlık taşları
kaldırımın yağmur sağanaklarına

seni dinleyen
kulaklarını kapatsın
zira üç vakte sobelenecek bedenim
ıslanmayacağım bir daha
okuduklarımda
kitapların ilk sayfasında
dururken nokta
dalgalanmayacağım balıkların solungaçlarında

rastlarsan
gözyaşlarına bir gülün
bir gün
hiç içlenme içinden
aksi taktirde
kalbinin olmadığını onu yitirdiğimde
farkeder tıngır mıngır çalışan yüreğim
toprağa kapanıp ağladığında
incilerin incisi deniz rengim
kaybeder günahını
belki sevabını da

çocukluğumdan beri
seyretmek var ileride duran cesetimi
üzerimde mor gülücükler kondurur bir sürü ezgi

daha da duramam buralarda
şimdi imgelerin terki zamanı
güneşlerin yeniden doğup
yeniden batma zamanı...


02.02.13