Mori

Bir şeyler söyle mori
Mesela insanın kuklacısı
Neden insandır de?
Yalanı tecrübemden korkma
Yoksa
Sence de öyle mi?
Bu ''bir kişilik'siz'' yalnızlık
Çok kişiliksiz değil mi?
Sıkılırsan,
Cinayet vaktini anlat bana
Vaktimiz sahranın tozlarıyla yarışsın...
Mesela ben çok şaşırmıyorum
İnsanın kuklacısının, insan olmasına
Şaşırmadığım gibi,
Doğurduğunu insanın, toprağa koymasına...
Faili ben olsam da
Sarhoşluğum sanaydı,
Hangi susturucuyu takmıştı kirpiklerin?
Hatırlamıyorum
Hatırlat bana...

Ya da gözlerin mori,
Çamurunu hangi renkten ödünç aldılar?
Bilirsin kendime evladım gibi bağlıyımdır.
Gözlerin neden bu oyunu ettiler
Tavizimden ödün çaldılar...
Beni diri pişirdiler...


Hani mori,
Bir acayip nefretin vardı bana,
Belki de bu yüzden bu güzelliğin derdim
Kalbimin karasını
Makyaj ettiğinde gözüne...
Şimdi mori ! Ah mori !
Ne çamurunun rengi kaldı aklımda
Ne makyajının karası,
Ama hala gözüm gibi duruyorsun kalbimde sen
Bende gözümün maskarası...


Oysa, şimdi gülmüyorsun
Gözüne beni de sürmüyorsun
Pabucum yaşlarında ıslanmış,
Göz altı damlarına düşmüş,
Mori, ayıp görünce öksürürlerdi bizim oralarda
Yağmuru sevip, aşkı ayıplıyorsun, yanlış !
Oysa mori,
Öksürüklü hastalıklar, yağmurda başlarmış...


İyi ol mori,
Bu sıralar iyilere geçiyor sözlerimiz
Hasta olanı, hasta edemiyoruz,
Yavruyu insan edip
İnsanı adam edemiyoruz,
Ama bir şey var mori,
Sesinde var,
Gözünde var,
Uzaklığında var,
Ben yazmayı pek bilmem böyle şeyleri
O bir şeyler
Beni sana bağlıyorlar...


Ve sonra mori,
Anlam veremediğim bir ayeti
Dedemden dinler gibi
Anladım gözlerini...
Anladıkça ses edindi bakışmalar
Artık biliyorum neden mükemmeldin

Bir ömür köpeğinim desem
Bir ömür insanınım derdin...