Müebbeden Mahkûm

Asılsız mahkeme salonunda
Eksiksiz dîvan kurdun
Yalnız senden ibaret

Savcım oldun
Düzdün iddianameni
Suçum yüzünün karası olmaktı
Alnımda yazılıydı sence hayali lekem
Mertçe bildirmedin suçlamalarını ama
Bakışlarından anladım ben

Yargıcım oldun sonra
Savunma hakkı vermedin
Büktüm boynumu başım dimdik
Seninse
Bir elinde gelenek kitabı
Diğerinde görenekler
Kestin cezamı
Çevirdin temizlediğini sandığın
Yüzünü benden

Gardiyanım oldun sonunda
Kapadın kapıları üzerime
Döndün yükünü attığın
Sırtını bana
İşlemediğim suçun
Cezasını çekmem için
Bıraktın bir başıma

Yüreğime sığmadı
Gıyabımda aldığın karar
Çırpındım durdum
Kalabalık hücremde yapayalnız
Sabır ördüm ilmek ilmek
İyi halden indirimdi belki de ümidim
Masum olduğumu biliyordum ama
Müebbeden mahkum olduğumu
Bilemedim

Alnım ak, yüreğim rahat benim
Affedemediğim sen değilsin
İsyanım kendime
Ve yıkamadığım şeffaf duvarlara
Beni boğan aslında
İçerideki havasızlıktı
Bir de haksızlığı haykıramamanın
Çaresizliği

Her şeyi unutabilirdim belki
Bağışlayabilirdim
Tüm yaşanmamışlarımı
Ama sevgiyi tadamadım ya
Dört duvar arasında
Ben esas sonsuza dek
Ona yanarım



Bu eser, www.sahiplen.com tarafından koruma altındadır.
İzinsiz kullanılması halinde yasal yollara başvurulacaktır