Müebbet

Ne yıkılmaz kalelerimiz varmış meğer
Ne geçilmez kararlarımız.
Mutsuzluk tohumları ekmekmiş
Oysa hepsi
Yıllar sonra keşkeler biçmek için.

Sen ki..
Gözlerin gece
Sen k..
Dudakların şafak kızılı
Sen ki..
Tenin,
Ayın son hali kadar parlak
Öylesine cömert ve salıngan.

Köprünün altından çok sular geçti
Be gülüm..

Başını taşlara vururcasına azgın
Ve bir o kadar da hırslıydı
O sular eskiden.
Artık duruldular.
Salıverdiler kendini
Kıyıların o yosun kokan şeridine.
Herşey oluruna varıyordu nasılsa
Nasılsa azmin zaferi
Yerini mağlubiyete bırakıyordu.

Çatlamış kurak yüreğim
Baharla gelen yağmura hasret.
Ve sen
İçimde ki o kalelerin ardında müebbet.

O gözlerin ki
Artık o kadar umarsız
Yüzünde yılların damgası yorgunluk.
Şakaklarında aklar
Geçen yıllara şahit.
Şafak kızılı dudakların
Bırakmış tebessümünü mütemadiyen.
Teninse karanlık kokuyor
Ay ışığına muhtaç.
Ellerinde kelepçe
Ayaklarında prangalar.
Kulakların
Aşk nağmeleri fısıldayan sesime aç.

Sen bu değilsin diyorum
Susuyorsun.

Kardaki ayak izleri gibi
İçimde belirginsin hâlâ..
Geçmişten günüme yaşattığım
Gizli bir serüvensin.

Özgürlüğe muhtaç bir serçe gibi
Çırpınıp durdun içimde yıllardır.
Ressamın tuvalinde ki
Yüzü görünmeyen kahramanımsın.
O kadar asil ve soylu çizgilerin.

Sen
Benim içimde ölmedin sevgili
Ölemezsin..

Ne yazık ki şimdi
Bundan bile bir habersin..

c.ş.