Muhteşem Yalancıların Sahte Cenneti

Her seferin baslangici ve sonunda yasanan acilar
Ve rüyalarda görülen isigin nurlarini unutanlara:

Riyakar gönlüm bana yalani göstermisti!
Umutsuz gözlerim bana hayatin cilvesini unutturmustu!
Vefasiz nefsim hissimi aldatmisti!
Ama beni unutan hatiralari ben unutamadim!

Devler ülkesinde deniz göge dogru kalkiyordu
O unutulan sairin sesi devler ülkesini hatirlatiyordu
Sonsuz nurun isigi yeryüzüne haykiriyordu
Hatiramin en uc kösesindeki yarali arslan uyandi!

Öyle bir kalkistiki unutuldu bütün sevdalar
Hissimin derinliklerini adeta deliyordu
Keskin disleriyle nefsimi söktü ve yedi

Ama galaksinin sirrini cözemeyenlerin hanceri sardi o nuru!
Halbuki sonsuzlugun nuru kainati isitiyordu
Ve hayatin, kainatin, canlinin ve cansizin hickirigidi o duyulan
Ama kulaklari tikanmis, gözlerine perde cekilmisti onlarin

Devlerin arslani yine unutulmustu
Ve onlar sahtekarin ifadesine inandilar, dogrunun sözünden kactilar
Hakkin dilini kesip batili sevdiler, öptüler
Lakin muhtesem yalancilarin sahte cennetinde hapsoldular!

Hakikatten kacmak sahte cennette kaybolmakti!
Bilinmeyen sirlarin arasinda galakside kaybolmuslar
Ölümden korkanlarin arasinda gelecegi unutmuslar

Ama bilinmeyenlerin arkasinda kalan sadece aci bir kanittir!