Mühürle/n/dim

mühürledim dudaklarımı
değil mi ki
dişler sözlerin gardiyanı
tüketmiyeyim avludaki
saatlerimi..
dünya denilen sofradan
boş tatlar tatmayayım
gardiyanlar kenetlenmişken
kapımı
nasıl özgürce
savururum yüreğimdeki efsunu
nasıl kırayım bu kilitleri

sana meftun bu yürek
ellerimde titrerken
ve gören göz tek sende
harelenirken nasıl başka
gözler için dökülsün
yollara tümceler

tek sana açılmış
bu kalenin kapıları
sözler senle can bulmuş
nefes olmuş ilmek ilmek
kuruyan dudaklarıma
bir kez sen ab-ı hayat iken ...