Mülga

Fırtına sonrası
Nereye konacağını şaşırmış toz zerresi misali
Köle mezatlarının
Ve kelebek mezarlarının üstünden aşıp
Savrula savrula gelmiştir karşınıza bedenim

Sonbahar yapraklarıyla gömülü yolları
Ve göç mevsiminden yadigar ölü kuşlarıyla
Sabaha sızmış şarapçıların
Ve kimsesizlerin yuvası
Trenlerin unuttuğu
Rayları pas tutmuş
Yerinde sayıklayıp duran
Tenha bir istasyon gibidir ruhum

Birazını çocukluğum
Birazını yalnızlığım sırtlanır
Ne de olsa
Yalnızlığım ve çocukluğum akran sayılır

Uzun ve tozlu yollardan
Çetrefilli ve zorlu yıllardan
Bu yana taşırım sırtımda bayım
Yaşadıkça ağırlaşan bir kambur gibi bu ömrü

Bu yüzdendir ki
Şu karşı sokaktaki meyhanede
Dudağında pipo
Elinde kadeh
Boynunda fularıyla
Akşamdan sabaha içen adamlardan daha bilgeyimdir
Onlar oturup kitap okur
Başkalarının fikirleriyle ahkam keser
Ben yaşanmışlığın bana verdiği yetkiyle

Demek isterdim ama yalan olur bayım

Bilirsiniz bizler
Yani sizin akıl tıbbınızın kobayları
Her şeyi yaparız da bir tek yalan söyleyemeyiz bayım
Bir tek yalan söyleyemeyiz

...

İşte yine huzurunuzdayım bayım
Hem de tüm masumiyetimle
Evet ben
Evet puta tapar gibi teneşire secde eden ben
Masumumdur bayım
Hem de çok masum

Çünkü
Beni isyana iten arkama tekme atan insanlardır
Beni buraya sürüyen çulsuz yazgımdır

Bir de zaruriyetler vardır bayım
Sevgisiz
Aşksız
Yavan
Yalın
Yalnız
Ve yoksul
Sersefil şu hayatım
Ve vasatlıkla taçlandırılmış
Bu iğreti bedenim gibi

Yani benim seçmediğim
Yüzüne bile bakmayacağım zaruriyetler

Varlığım olsaydı
Karun kadar değil de
Hani şöyle
Bir kaç dişe kavuğa dokunur varlığım olsaydı mesela
Kim takardı ki çirkinliğimi değil mi bayım
Kim korkardı şu büyük burnumdan
Ve tarafınızdan sıfırlanan kafamdan

O zaman
Umursamazdı kimse aklı ve çirkinliği
Dolanır dururlardı peşimde el pençe
Değil mi bayım

...

Az çok tanırsınız beni
Hatta
Babamdan çok
Anamdan az

Her gün aşındırdığım
Şu izbe şu loş koridorlar kadar tanırsınız beni en az
Neticede kaçtır karşınızdayım
Neticede ne çok gidip gelmişliğimiz var çocukluğuma

Zemherilerde kurutulmuş
Feleğin çemberinden süzülmeden atılmış
Tanrı nimetleri mahrumu
Düşüncesiz zavallı bir mahluğum
Vasfını yitirmiş mülga bir yolcusu hayatın

Ama olsun
İki yakam bir araya gelmese de hiç
Hiç hatırlamasam da delilikten değil keyiften güldüğünü yüzümün
Koğuşun soğuk ve dipsiz duvarlarına gömülse de çelimsiz düşlerim
Halimden memnunumdur ben



Çünkü bayım
Çünkü
Satranç tahtasında piyon olacağıma sizler gibi
Her şeyden muaf olup
Oyun dışında tutulan
Çirkin bir deli olmayı yeğlerim

...
..