Mülkiyeti Yok Sevdanın....

"mülkiyeti yok bu sevdanın,
kıyameti yavaş..
............yavaş....
tırmanır zirveye...
her seferinde yara daha derin olur...
yüz görümlüğü diye bahşedilen aşk,
bir kürek toprak ile
.........iki damla yaş olur..."


keyfim hayatımın efendisiyken,
........onu tanıdım.....
geldi!
gecenin karasını soydu.....
debelendikçe ben derinliklerde,
....umut doğurdu.....




sesi ,sandığımdan sert,
ayaklarımı yerden keserdi....
aksanlı konuşurdu,
telaşlı yüzünü bırakıp ,
.......giderdi....
gözlerimin içinde katliam olurdu...
........ağlardım....




sarılır öperdi..
sadece hissederdim...
bıraktığı izler renksiz,
bir sesizlikle,
tekrar,tekrar çizilirdi yüzüme....
aşkım hoşçakal der ,
.......giderdi......
kalbimde deli yangın başlardı,
........yanardım.....




bazen keyfi,
bazen mecburi,
toplayıp bohçasını bırakıp
..... giderdi....
ela gözlerini......
gözlerime gömerdi....
söylediklerime gülüp geçerdi,
.......şaşardım.....






/şimdi onu düşündüm...
iki bulut arasına diz çöktüm,
son duamla
gözlerinin kaybolduğu yerde gömüldüm..../





mülkiyeti yok madem sevdanın,
tek başımayım...
ağırbaşlı,
kırılgan,
tutkulu ..
tavrımı yanıma aldım...,
sözümü verdim....
sevdamın arkasındayım...