Mülteci

ölü düşler görüyorum

sabaha çıkmayan düşler

hepsi yontusu ömrümün

karartılmış geçmişimde iğde kokuları

ve bir ses meşeliklerden beriye

nedir aşk ?

I.

ola ki kaybettim ruhumu

kalbim çarpmıyor diye artık

vazgeçtim direnmenin ortasında yaşamaktan

beni ölüm paklar serin yağmurlar yağarken

sararmış takvim yaprakları ve anılar

kangren bir geçmişi s/ayıklar mütemadiyen

o halde en kirli düşüncelerinizle gelin üstüme

karanlık sokakları andıran gözlerinizle

ne yapabilirsiniz dünyaya mülteci şahsıma

bir tek günahlarım var alacağınız

sayrı ömrümden geriye

II.

zamanın kasıklarında jilet kesiği izler

ve suskun dillerdeki mühür

soluksuz kentin varoşlarında

dibi düşmüş gibi gökyüzünün

öylesine tuhaf

öylesine serkeş

sürer kalabalığa ruhumu

aklım bulanır

yüzüm utanır

bir can sıkıntısı değilde nedir yaşamak

sabah karanlığından akşam karanlığına

devri daim bir koşu

oysa hayata atılmak vardı bir serüvenci gibi

berrak sularda kulaç atmak mutluluğa

sahi mutluluk kaç mil uzakta ?

III.

taranmış yüzümle dönüyorum ölü uykulardan

vebalini hiçe sayarak kâbusların

lâ kokusu sinmiş dilimle tadıyorum

kekre fısıltılarını cehennemin

firâk muştusu gözlerle insanlar

recm’ediyorlar kimliğimi

IV.

ölümün varlığı nedir ki yaşam karşısında

yaşamak kaç aşka bedel kavrayan yok neden

ve çocuk gözlerindeki sevinci

gören olur mu yalnızlığın ortasında

bir ku’r’şun!

saplantılı bakışları sırtımda

bir soru

nedir aşk karşılığı yoksa