Mülteci Bir Ütopya

Bir dağın gölgesinde bir orman serinliği
Yaşamadan ölürsem gözlerim açık gider
Tepemde güvercinler halaya dursunlar hep
Gökteki o şenliği kalbime kondursunlar
Dünyanın karmaşası azalsın istiyorum
Acının hapsolduğu sabahlar muştulansın
Bir sıcak günaydının samimi tebessümü
Çehrelerde ay gibi parlasın istiyorum

Karanlık yırtılınca beyazlanır sabahlar
Yola düşme vaktidir beklemek olur mu hiç
Çocuklar gül çocuklar müjdeleyin baharı
Taassup duvarını yıka yıka koşturun
Okullar park bahçeler sizinle güzelleşsin
Umudun türküsünü söylesin dilleriniz
Elinizde meşale yarını alkışlayın
Kalbi kör olanlara bir ıslıkta siz çalın

Sesimin yankısında çoğalırken şiirler
Mavinin sürtünerek geçtiği gecelerde
Yelkovan ile akrep arasında kaldığım
O namuslu o işçi günleri andım durdum
Yinede umudumu diri tuttum ömrümce
Vuslata inancımı çok şükür yitirmedim
Ah benim güzel yurdum benimde sana dair
Dileklerim yok değil kardeşlikten ötürü

Dalında kurusada diktiğim tüm goncalar
Toprağın gayretini bilmiyor değilim ki
Ardımda geçmiş günler karşımda akan hayat
Kulağımda annemin şakıyan ninni sesi
Temmeniler dilekler alnımda sayfa sayfa
Dünyanın yetimiyim umurda olmasada
Gönlüme iyi gelen ütopyam berrak hala
Sazıma ar değildir türkü kokan akşamlar