Mum

Aşk bir fitildi;
Mumda.
Mum;
Bir yalnız aşık.

Bir kıvılcım,
Ve ardından;
Tecelli etti ateş,
Tutuştu aşk;
Lügatteki manasına koştu...

Mum bilmiyordu;
Önceleri,
Ateş aşkı vücuda getirdi,
Yandıkça yandı,
Mum alıştı;
Kandıkça kandı.

Mum eridi,
Sonra,
Kendi bendine tutunmak istedi,
Dokundukça eritti kendisini de,
Eridikçe kendi ayakları dibine sızdı mum,
Diz çökmeyi öğrendi...

Aşk büyüdükçe büyüdü,
Ateş yandıkça arttı harı,
Mum özüne döndü,
Kendini buldu;
Kendi yangınında...

Yalnızlığa alıştı mum,
Aşkı büyüktü,
Ateşini söndürdü evvela,
Sızdığı yere hapsetti aşkını ardından,
Ve acısını gömdü,
Kimseler bilmesin diyerek...

Sonra dondu mum,
Bakanların fark etmediği;
İçine bastırdığı tüm olgularıyla,
Son haliyle duruyordu şamdanında...