Mürekkep

Kalem körelmiş ucuyla zorluyordu,
Ve zorluyordu satırlarımı,
Satırlar isyan içindeydiler,
Kamuflaj edilmiş yazılı bedenler.

Kışı bekliyordu yüzler,
Yüzler çift taraflı aynaydı,
Sonuçta yansıtıyordu hayalleri,
Hayaller eskisi gibi saf temiz değildi,
Yalana göğüs germiş yıpranmıştı.

Ve zaman en sıkı dost bekliyordu,
Beni,geleceği ve ıslanmış toprak kokusunu
Toprağa kucak açan gül,
Bülbülünden soğmuştu,
Ve kankırmızı güneşe ışık tutuyor,
Sürüklüyor kaleme satıra..