Mürekkep Balığı,Martı Ve Çizgili Çocuk

//
Vurgu;
Avuçlarının içinde bilyelerin,
Ceplerinde iri iri pamuktan düşlerin,
Ve gök kuşağının renklerinde bir evin olmazsa,
Hayat sıkıştırır seni ezmeye başlar,
Victoria tarzı duvarları arasında.
//

Bir çocuk tanırdım;
Hayallerden çizgileri vardı çehresinde.

Balık dediydi üç yaşında,
Oturup bulutların üzerinden aşağıya bakar,
Söğüt dalından oltası ucunda upuzun misinası,
En uçta da Kaf Dağ'ında bulduğu çengeli,
Sabahtan akşama dek(ki akşam bile güneş batmazdı)
Ganimetini beklerdi.

Mürekkep balığı tuttu beş yaşında,
Çakısını çıkardı ipince parmakları arasında
Tango yaptırdı,
Değdirdi canım Poseidon'un dostuna,
Boydan boya bir yarık açtı çarşaf yırtığı misali.

Ortalık maviye bulandı,
Yer gök,
Alacalı,uçsuz bucaksız mavi,

Çocuk baktı,
Ardından dize dize ağladı.

Sapana merak sardı yedi yaşında,
Bilyeler fırlattı demirden kuşların yüreğine,
Bir ara kendini bile fırlatmayı denedi,
Olmadı yapamadı.

Martı vurdu on yaşında,
Süzüle süzüle kırılışını izledi havada,
Çıkardı çakısını gece ile biledi,
Değdirdi gemilerin sırdaş dostuna.

Ortalık beyaza bulandı,
Deniz kızları ağıtlar yaktı.

Yer gök,
Alacalı,uçsuz bucaksız mavi,

Çocuk baktı,
Ardından hece hece ağladı.

Sevdiydi birini on yedisinde,yine bir dolunay vakti,
Terk edildi on yedisinde...

Renkleri kaybetti,
Melodileri yitirdi,

Bir köprü altında kendini küller ile yeniden inşa etti.

Bölüştü,
Hayallerini,
Umutlarını,
Bölüştü kendini günahını bile bile yarasalarla.

Bir çocuk tanırdım;
Hayallerden çizgileri vardı çehresinde,

On sekizinde vefat ett,
On dokuzunda bedeni yarıldı içinden koca bir adam çıktı.

Duydum şimdilerde şairliğe takıp,
Kağıtla,kalemle cebelleşiyormuş.





Tüm dostların bayramını kutlarım...