Mürekkep Cahil

Asıl cahil cehlinden/ Bilmediğini bilmez.
Kaçar kendi kendinden/ Dönüp irfana gelmez.

İçer gaflet suyunu/ Islah etmez huyunu,
Kalleş oynar oyunu/ Mertçe meydana gelmez.

Musibeti her yolun/ Belası sağı solun,
Tutkusu başka onun/ Senin sevdana gelmez.

Kokusuyla rengiyle/ Yüzleşemez kendiyle,
Düşer kalkar dengiyle/ Kamil insana gelmez.

Yap dense yıkım yapar/ Düz işten hemen sapar,
Aklına fazla tapar/ Sözü divana gelmez.

Doyumsuz açlık çeker/ Çorağa ekin eker,
Tavsız zamansız biçer/ O da harmana gelmez.

Elbet insan sayılır/ Hayvanlığa bayılır,
Yabanda ot yayılır/ Bağa bostana gelmez.

Ahmağın en şanlısı/ Doğru anlar yanlışı,
Ölü sinek yanlısı/ Diri aslana gelmez.

Asidir baş kaldırır/ Haksız yere saldırır,
Halkı Hakla kandırır/ Fakat vicdana gelmez.

Yalana yalan katar/ Herkese çamur atar,
Dinsize çalım satar/ Kendi imana gelmez.

Ben bilirim sevdası/ Sen bilmezsin davası,
Çekilmeyen havası/ Sözle lisana gelmez.

Hayali zevke dalar/ Kendine mesnet arar,
Doğruları hep zarar/ Düzü seyrana gelmez.

Leş gibi kokar özü/ Kızarmaz kirli yüzü,
Arifede yok gözü/ Kutlu bayrama gelmez.

Kızarmaz kirli yüzü/ Güzellik görmez yüzü,
Arifede yok yüzü/ Gönlü bayrama gelmez.

Âdeti din bellemiş/ Dini âdet eylemiş,
İlim irfan görmemiş/ Edep erkâna gelmez.

Dostuna kurşun sıkar/ Yapar görünür yıkar,
Üstelik üste çıkar/ Ulu fermana gelmez.

Ne haysiyet ne vakar/ Cennete koysan yakar,
Şeytana kulluk yapar/ Bir gün Rahman'a gelmez.

Bu sözler hep kendime/ Kendimdeki fendime,
Yaralıyım, derdime/ Kendim dermana gelmez.

27-05-1997