Mürekkepten Dökülen Saklı Mısralar

Akşamlar ki kül rengi kokuyla aydınlanan
Seni büyütür demir, yüklü dağ yamacında
Denizler sana doğru, fırtınayla uzanan
Yıldızlarla süslenmiş şu gök kubbe altında

Yankılan bir ses, musikiyi andıran
Seni ararlar sanki müzikte bütün ruhlar
Ölümsüz gözleriyle sensizliği yakınan
Ve renksiz sular gibi sensiz kalmış aynalar

Işık halkalarıyla aşk; gizemli bir zincir
Kırılmaz elmas kaplı arzuların kervanı
Sen duygular mekânı ben renge muhtaç fecir
Aşk gönül kalesinin fethedilmez tek yanı

Ey keşfi yapılmamış toprakların mahsulü
Sal kalbini boşluğa kendini melek sansın
Som ateşlerde yansın, savrulsun her bir kül
Kavuşmak büyük hayal rüzgârlara inansın

Şu sarnıç gözlerin ki gönlün en vehim süsü
Uyumak sonsuza dek kiprigin gölgesinde
Tüm göklere basamak saçlarının örgüsü
Tebessüm olur ancak rüyalar ülkesinde

Yalnız akşamlarımda yağmur gözlerimde yaş
Temizler sevap gibi günahkâr bedenimi
Gözlerin yansıması güneşler yavaş yavaş
Öfkeyle yakar her gün bu ölümsüz tenimi

Labirent olur yollar ve arkasında hep sen
Bulmak kaybetmek seni, sonu gelmez geceler
Sen çizgi çizgi bir nur, karanlıkta tek desen
Anlamlar arıyorum, anlamsız tüm heceler

Masalsı bir ülkesin, fikrimin ince gülü
Susuz değirmen gibi senden yoksun düşünce
Yürek buruşmuş kâğıt, yak savrulunca külü
Kader örümcek gibi ağlarını örünce

Aklımda sevgi ile büyümüş çiçek haklı
Anlamak seni... bilmek çiçeklerin dilini
Dikenler arasında, gizli güzellik haklı
Sen kutsal mabetlerin dua yüklü gelini

Zaman ki put kesilir, putperesti olmayan
Sen her daim ol diye, bir akılsız düşünce
Ölüm ölümsüz çiçek hiçbir mevsim solmayan
Kıyamet bende ancak, bendeki sen ölünce

Kehribar gözlü güzel, huriler kıskandıran
Sevda doyumsuz yemek, topraktan olanlara
Sen cennetler temsili, günahı utandıran
Ben gönül denizinde görülmeyen o kara

Azgın olur dalgalar yelkensiz her gemiye
Pusulam yorgun akıl tüm yönler sana doğru
Ruhu tenden ayırsam yokluk kalır geriye
Her kademe bir sınır ne yanlış ne de doğru

Yıldızlar her gün kayar, ay güneşe tutulur
Gece gündüz çocuklar gökte köşe kapmaca
Şiirler baki kalır, şairler unutulur
Umut ekmek gibidir olmayan bir yamaca

Arzular kayıp şehir, her sokakta bir nefes
Hevesim gözlerinde gözlerin nurdan kafes
Sen son sözüm olacak o söz kadar mukaddes
Tüm şiirlere nokta şairlere son nefes.........