Müsadenle

Hatırladığım kadarıyla anlatacağım
gözyaşlarım kadar değil
zira boğulursun.

Okuyabildiğin kadar oku/anlayabildiğin kadar yaz
ama susma!
Ben seni gözyaşlarımla boğmuyorsam sende
Sükutunla boğma beni.

Müsadenle!

Geri sayım başladığında küçücüktüm
zaman nedir bilmiyordum
cahilliğin vermiş olduğu yenilğiye uğradım
ilk defa tanışmıştım böylesi yalnızlıkla
acıyı ilk defa tatmamıştım,yabancı değildi bana
sadece biraz daha fazla yanmıştı canım.

Sığınacak hiç kimse yoktu yanımda,öfkem ve sigaramdan başka
belki de o zamanlar,baştan yazıldı kaderim.

Yeni bir başlangıç! Dedim.
Vurdum kendimi yollara, gezdim iklim iklim
ve geldim sana
bu sokak çıkmaz yazıyordu levhanda
kurulabilecek tüm hayalleri yıktım oracıkta
binlerce kelimeler altında ezilirken
en yakın sağda park ettim cümlelerimi.

Sanma ki umut etmiyordum,düşlemiyordum
yangın yerine giden çizgiler acıyordu/çok üşüyordum
suskunluğu kendime bir mabet sayıyordum
içimden geçen buruksu yokluğun
bedenimi yüreğimden söküyordu
yüzümde yarım bir tebessümle varlığına dua ediyordum.

Yarım kalmış bir yabancıyım şimdi
söylemek istediklerim hep yarım kalıyor
kaderimin yokuşunda kaleme sarılırcasına hep sen ol istiyorum
belkide kızıyorsun bana ansızın geldim diye,biliyorum sende seviyorsun
kendimi bulmak için gidiyorum
kendini bulman için gidiyorum
kimsenin kimseyi görmediği kalabalıklarda
yırtılmayan bir şiir olarak kalmanı istiyorum.