Müsekkir Elem

gecenin bekçisiyim sokağında

titreyen elleriyle aya çay sunan

hıçkıran sessizliği olmasa

yoksa dökülürdüm ben de

dudağının kenarından bir olmaza

çok düşündüm

eve gideni gördün mü füreya

bu savaştan

ribatlar kanıyor yalanın bıçağına

uyku tutmaz bu yara galib.

İnansan ne çıkar, varsay ki

adanın bağlarında diken kuşları

eserekli bir rüzgarda

düşe vermişim seni füreya

durdum bir an , yüzüm güldü fikrim aydı

cemre vaktiydi hani, su yürüdü dallarıma

gülgeç işte beklemezdim böyle

irkildim sonra

dem bu dem değildi

çocuklar susuyor kirleniyor ellerim

sıkışıp kaldım çarkların arasında iyi değilim

baktığım gibi değil gördüğüm

içimden ne kesiyor bir ben ölürüm

sinruhu gezer işsiz aylak

yatacak yeriyok olsa gerek

ben bu ben değilim

gülgeç işte cemre vakti geceyim bekleyen

devrilen kandillerin günışığında