Mutlu

Kendi adını verdiğin gülün ilk bahar çiçeği elimde
Başını koyduğun yastığı çıkardım sandıktan kokladım
Kokladım gülü de
Koydum yastığın üzerine
Yatağımda seni görürcesine
Soyundu anılar dört duvar utanmazlığında
Öldü ayıpKımıldadı perdeler hafiften
Sönünce ışıklar
Bir süredir sevişmeler sınırı koyulmamış
İşittiğin gıcırtı yatağın kıskançlığıdır
Kaybolur duvarların suskunluğunda
Son nefes
Hayaller doruklardadır
Nefesler durmuş
Yorgundur coşku yüreğin nabzında
Düşünce yorulmuş
Gözler kendi karanlığında
Amaç bitkin
Ayıp ölmüş uzanmış
Yatmakta
Yandı ışıklar
kımıldadı perde
gözler
gülümsemekte
kendi adını verdiğin gülün ilk çiçeği
baktım saçların kokan yastığın üzerinde
mutlu