Mutlu Gülüşlerin Çıkmazı

Yaşlar temizliyormuş teni
Yine yaşlar acıtıyormuş yüreği
Hep yaşlarla öğreniyormuş insan herşeyi
Ne anlarmış şu baharlar, hali

Ne gördüğün ne görmediğin içim
Bilemem ben o cümleleri
Bakamam, anlarım belki

Ne başkası bilir kimliğimi
Ne ben bilirim benliğimi
Bazen yaşlarında gözlerin
Bazen acıların altında mutlu gülüşlerin

Sonbaharların soğukluğu değil
Yanlızlığın boşluğunda var oldum acılarla
Hiç yokmuşum aslında
Kararmış siyahların yanıbaşında

Kalabalıkların çıkmazında
Hep gidebildim yolumda
Gidememişim bir yandan da
Hiç anlamadımsa da o yalanlarıda

Artık ne ben bilirim kendimi
Ne de şu günler anlar yanlız yorgunluğumu
Yolculuklarda ise soğukluğu,
Bir ten yaşar, bir gönül ısıtır
Yaksa da söndürür, gözyaşları

Yangınlarında gönül yaşar, yanlızlıkta üşür
Her aldığı nefeste de sadece kendi ölür