Mutlu İnsan

dört duvarım, dört tekerim  yok

ayaklarım ve onların pabuçları var

güneşten sobam

bulutlardan damım var

hiçbir ücret ödemiyorum onlara

ısı bedava gölge bedava

gökyüzünün hepsi benim

çünkü en çok ben bakıyorum 

zenginlerle aynı tarife uygulanıyor bana da

ama ben zaten öyle zenginim ki

sormayın

hiçbir en zenginde olmayacak kadar

özgürlüğüm var

onunla bol bol yaşamak için

zaman kazanıyorum

elim öyle açık  öyle uzun ki

namludan kurşun çıkmadan

önce tutuyorum tetikteki parmağı

kanları yerde değil rüzgar uçurmadı küllerini

Elif’imden bir güneş daha doğdu içimde

karz-hasen biriktirdim lokmalarımdan

sandelyeyi itmeden az önce

“adalet” yazıyorum idam kararına

yaz bahçesiyiz onun yüzünde

şimdi ikimiz

ah! çocuklar ah ah ah!

mal kullarının kirli savaşının

kurbanları

ormanları yanıyor çocukların

zamanımı kalkan yapıyorum

belki bir topal karınca kurtarırım diye

özgürlükten kazandığım zamanı

uzatıyorum bol bol

yaşamaktan parça parça

gözüm gönlüm bir doluyor bir doluyor ki

sağanak sağanak

rahmet yüklü bulutlar gibi

ağlıyorum

geri dönüşler ağlatıyor beni

en çok da oyun oynayan çocuklar

yaşamak için

26/07/2020 yağmur...