Mutluluğu Martıların Gagasına Bırakmak

----


Işıkları sona eren kuytulu bir kasabanın gecesine sindi nefesi
Vokalde derin ve şuh sesli bir yosmanın şarkı söylemesiydi tek dinleti
Ve bilinmez bir seansın bilmem hangi filimin fragmanında yitti çocuk kızlığı
Vakti ,
Önce saliselere
Sonra dakikaklara
Sonra acı içimde saat başlarına bıraktı
Yırtarcasına sırtından alevi alırken
Hoyrat erkek eli...


Hala sokaklar aynı eski sokaklardı
Yürüken gecenin yalnızlığında günah yıkılırdı ağır bir duvarın altına
Meltem eserdi dudağının yamacına
Isırılmış dudaklarından
Eğreti ve tutulmaz yemin
Kağıttan bir sevgiliye güvendi kasıklarında bırakılan acı
Küçüktü
Daha
Çok küçüktü
Aşkı bilinmez noktasında inanmıştı
İnanmışlığın çıkmazında
Aldanmıştı...


Yutuyordu gölgesini hüzün kasırgası ve utangaşlık
Gebe bir yarına bırakılan kar beyazı çarşafların günah kırmızısı
Ölüyordu denize bırakılan yakamoz
Med-cezirlere susak teninde bırakılan hoyrat ellerin izi hala acıyordu..


Mutluluğu martıların gagasına bırakmak mıydı acaba
Sabah işe giderken taze simidin buğusuna sinerken pay edilen açlığa
Adam sanmıştı hani
Sevmişti hani
Seviyordu hani
Tenine bırakılan lekeden bir izdi kirli nefeste
İğreti
Kusak
Ve......?


Sevi içinde
Masumiyetçe
Sayamadığı kadar öpüşmek miydi günah
Kaçamak kuytularda sevi adına inanmak mıydı
Özlemlerinden çıkarmak her şeyi ama her şeyi
Yeni baştanlığın
Zifte bulanmış geleceğine
Katran bulaştırmak..


Düşünüyordu,

Geceye karışan dağınık saçlarına yıldız kondurarak
Buz gibi ruhuna kasırga doldurarak
Ölüme gerdan kırarcasına
Akrebin kendini ağılarcasına
Bilinmezliği anlamazcasına
Damladan ellerini
Kir görmemiş yüzüne siper ederek
Uzanıp sessiz bir sokağın gölgesine
İntiharı can siperine çekerek
Yıldız yıldız düş öğütüyordu..