Mutluluk

gecenin karanlığını delerken çakmak gözlerin
yüreğimi acıtıpta uzaklasıyor benden
umut ettiğim sözleri neden söylemez dilin
sen saflığına suret ekleyen dilberim
acıtacaksan acıt yada sar benim benliğimi

hani giderken söz vermiştin bana
iyi bakacaktın dokunmadığım ruhuna
acı öksürüklerin sesi kulagımda
neden sözünü tutmadın sevgili...

hayat gülümserken yüzümüze gülmesini bilmedik
cekti ardımızdan elini gün yüzü görmedik
sen gittin uzaklardan el sallarken bana
ben baska diyarlarda nefesini özledim

hayat dedik ömür dedik yedik bitirdik
sevdik sevildik ama yine yitirdik
saflığına kurduğum gönül evinden
bir tatlı söze ömür bitirdik

dilime gelen sözler kulağına erişmezmi
aklıma düşen gözlerin yeter dedirtmez mi
sıcaklığını duyan benliğim gönlü harlamazmı
sanma gönül koyarım ömür sensiz gecmez...
bu duyguyu sensiz yaşıyanda akıl kalmaz

bi öpsem o dokunmaya cesaret bile edemediğim dudakları
bi sarsam gümüş kemer parlaklığında ince tenini
bi tutsam alyans takacağım elini
bırakmam artık seni ve anlarsın seni nasıl sevdiğimi
işte o zaman huzuru yaşatırsın bana...
ve mutluluğu kucaklarız doyasıya....