Mutluluk

Mutluluk nedir mi dedin çocuk!
Mutluluk;
Kışın en dondurucu soğuğunda,
Gökyüzünün özgür diyarlarından,
Eşsiz kristal kıyafetlerini giyerek gelmiş,
Muhteşem bir ahenkle vals yapan,
Yeryüzüne gülümseyerek inen,
Beyaz taçlı kar tanesidir.

Pınarı bulutlar olan damlalar
Hüngür hüngür ağlarken
Yüreğindeki hüznü belli etmeden
Toprağa can suyunu verip
Yüreğinin içine ağlayan
Gözyaşlarıdır gökyüzünün.

Öfkesinden deli gibi eserken
Her şeyi önüne katan
Taşıdığı yükten yorgun düşmüş
bulutların elinden tutup
Güç veren
Birbirlerine kavuştuklarını görünce
Sakinleşip usulca kenara çekilen
Bir deli ıslık çalan rüzgardır.

Vız vız uçuşan minicik bedenlerin
O çiçekten bu çiçeğe uğrayıp
Diyar diyar kanat çırparken
Cömertçe soframıza hediye ettiği
Mis kokulu baldır.

Yalınayak kırlarda koşup,
Kelebeklerle birlikte uçmak,
Rengarenk çiçeklerin mis kokusunu içimize çekerken,
Bülbülün solo konserini dinlemektir.

İster deli gibi essin yel,
İster kor gibi kavursun güneş ,
Toprağa sıkı sıkı tutunup,
Kolunu kanadını herkese açıp,
Serçelerin ,sincapların,karıncaların
Ve hatta ağaçkakanların ,
Huzur ve güvenle kaldığı,
Müstakil evi;
Misafirperver ulu çınardır.

Karnın açken ekmeğini paylaşmak,
Üstündeki hırkayı bir yavru köpeğe sarmak,
Çiçeklerine su veren yaşlı teyzeye günaydın demek,
Pencereden dışarı bakan amcaya el sallamaktır.

Yüce gönüllere yürek olan
Ciğerimizin içine kadar girip
Sımsıcak ısıtan,
Evimizi yuva yapan,
Yuvamızdaki aşa tad veren sevgidir
mutluluk.