Mutluymuşuz Gibi

öyle bir geçerdik ki kaldırımlardan
bizi bekleyen aşklara doğru
sanki bu düşenler biz değildik
kırılan kadehler gibi
neler döktüğümüzün farkında olmadan
iyice kanattık ki yaralarımızı
acısından büyümesin aşk diye
korktuk
acıyan yerlerimizin bir daha acımasından
korktuk
kadehlerin içindekinden mahrum kalmaktan
korktuk
bizi çünkü kan tuttu
şimdi bu yaşadıklarımıza
öyle bir gülümseyin ki,zamana işlesin
sonra siz gidin,tebessümleriniz kalsın