Mutluysam Ne Suçum Var

İstekler ve gelecek içinde ümitler
Hepsini görüp işitmek istiyorum
Odamın penceresinden ayırt etmek mümkün mü?

Gece seslerinin yankıladığı dolunay
Çiğin gümüşlü ışığına bürünmüş
Leylak asmalarında şakıyan bir bülbül
Sis içinde sesimi işiterek susmuş
Her tarafta keskin çiçek kokuları
Sanki yıldızlı gök üstüme inmiş

Bütün bu dünya
Bu gök
Bu bahçe
Bu hava benim bildiğim şeyler!

Kolayca mutlu olabilecekken
Boylu boyuna uzanan hayaletimsi maskeler
Ne düşünüp neler istediğimi
Neler ümit ettiğimi
Bir tek onlar anlar

Nedense tuhaf...

Her düşünce onların düşüncesi
Her duygu onların duygusu
Bunun sonsuzluk olduğunu bilmezdim
Böyle olabileceğini
Bu duygunun yoktan geldiğini sanırdım

Daha ilerisine gitmem imkansız
Bakışlarımla ve sözlerimle kaçmaksızın
Gözlerimde her şeyi konuşturmaya başaran
Her şey kendi güzelliğinde
Donup kalmalı
Ve ben bir şey sorsam bile
Benden önce istedikleri düşünceyi
Çekip alırlar

Siz korkmuyor musunuz?

Korkunç 'Niçin?'
Sade ve dostça
Yarı ciddi, yarı şaka
Emredercesine...

Hayatımdan hiçbir şey eksiltmeksizin,
Kendi kişiliğim dışında
İzlenimlerime hiçbir şey katmaksızın
Gözlerim yine gizlenip kayıtsız görünmekte
Ki bana çıkışma derler
Bu gücü kendinde bulamazsın

Öyleyse,
Bana kocaman ışıklarını saçan
Şu gökteki ay sorarım sana
Övgüyü hak etmiş bir çocuk isem
Niçin herşey aşk değil
Şu gece gibi büyülü
Onurlu ben gibi mutlu

Şafak yeni söküyor
Her zamanki gibi
Bense farklı bir şey söylemeden susuyorum.

'Mutluysam ne suçum var!'