Müze

Kapımın önündeki ayakkabıları görürsen,
'yalnızlığı bitmiş!' deme...
Sadece atmaya kıyamıyor annem;
Eski ayakkabılarımı,
Birilerinin yenisi olsun diye...

Ne garip değil mi?
Kalbim de kapımın önü gibi tıpkı...
Eski aşkımı hiç atmadım içimden,
Gülüşün bile;ayakkabılığımın rafında saklı...

İçim b ir müze gibi şimdi...
Ama kalıntılarım sadece senden;
Bir seni özleyen bu kalbim,
Bir de hiç dokunmadığın bu ten
Benim müzemin tek farkı diğerlerinden,
Bir tek ziyaretçisi var;
o da,ben...!

Hiç tanımaz elim ellerini,
Duymadığı kulağım, senin sesinden;
sımsıcak aşk sözcükleri...
Ama olsun!
Ben yine de tek ziyaretçin olurum;
Sensin,
Sensizliğin,
Sensizliğimin müzesinin...