Nafile

yasak kelimeyi söylüyorum kimse duymuyor
bilinmez bir meridyendeyim kimse aramıyor
öldürücü bir duygunun nöbetindeyim kimse anlamıyor
en uzak
en soluk düş
gölgemi kaplamış
yüzümdeki çizgileri okşuyor
görünmez çocuklar

söylüyorum
barışı söylüyorum
kimse eşlik etmiyor




ey akıl oynatıcısı
ışığı çıplak karanlık

bu sakin
ağırlık ne
beynimdeki

ıslak bir mavi gibi içleniyor can
atmosferin içinde bir tufan
etimi parçalıyor
gün ışığını katran kaplamış
kimse görmüyor




eksile eksile uzaklaşıyoruz çocukluğumuzdan
büyümeyi ödetiyor kocaman bir hiç
oradan oraya taşıdığımız aynalar
gözlerini kaçırıyor yenilmişliğimizden
sızıldayan bu ses
uzaktan duyduğumuz eski şarkılar
üstü kalsın der gibi
aşkı susturur gibi
kime ait olduğunu unutan özlem
kör noktada
kimse bulmuyor
yıldız kanatlı ateş böcekleri
bereketi harcanan toprağa yanıyor
yaşamın kabuğunu soyuyor vahşet
kimse dur demiyor

kan buharında eyvahlanıyor uzun bir es
sessizliğim simsiyah

gülümsemeyi bir süreliğine kapatıyorum




yanımdasın
ey düş öldürücüsü

senden korkmuyorum

ya sen
benden
seni dibime çeken şeyden ...




gözlerimden