Naftalin Kokulu Kardelen Şiirleri

Meradaki kayalıkların buzlu camına çarpan çığlığın

Giderken parça parça kırıldı

Ne bana geliyor

Ne kendini terk eden ağzını bulabiliyor

Havada meliyor cılız bir yankı

İklime kuş bakışı göz atınca

Vitrinde ne çiçek böcek ne kırmızı elmalar var

Mevsim kepenklerinin yarısı kapalı

Darbe yaptı yokluğunun soğuğu

Yeryüzünde hüküm süren elebaşı ayaz oldu

Özlemim

Kar üstünde seke seke

Ulufe haberini arayan bir serçe

En son saç telinle demetlediğim

Papatyalı şiirlerin son kirpiği

Nakaratların gözüne batıyor

Ayaklarını uzatıp serbestçe şiir olamıyor

Hafızamda büzüşüyor yedi renkli imgeler

Yeşil boydan elbise giyinmiş nisan şiirleri sandıkta

Kısa kollu kır şiirleri dağımın bayırımın bohçasında

Reçellik pembe gül şiirleri gonca kavanozlarda

İçimde güveleri tırstıran ağır bir koku var

Sırtını naftaline dayayan

Yün kazaklı ilhamım emin ellerde

Ela gözlerinin hava basıncı iyice yükseldi

Aha da mor alize rüzgarı döküldü kalemime

Esiyor kasımpatıları kıskandırmaya

Yedi güzel adamın fon müziğini ardına alıp

Bir ağacın beline dolanmaya

Dökülen kasımın son günlerine

Naftalin kokulu kardelen şiirleri yazmaya