Nağmelerde Saklı Sızılarım

Akşam olmuştu
Yine karanlığın
Tuhaf nağmesi sarmıştı
Fırtına yıkığı gölgelerimi
Yalnızdım dik yamaçlarda
Sen ..... yoktun


Akşam olmuştu
Yerden, göğe kayıyordu yıldızlar
Ben'se nağmelerde
Bir giz misali
Evreni soluyor
Sen'leri ayıklıyordum
Sayfalarımdan
Ama ... (...) yoktun

Akşam olmuştu
Ekim soğuğuna esirdim
Buz tutmuş ellerim
Bir, sen aradı umutsuz
Avuç avuç, yıldız toplarken herkes
Ben yerine koyuyordum elimdekileri
Sen olmalıydın avucumdaki
Oysa ....
Yine .... yoktun

Akşam gidiyordu artık
Utangaç bakışlarım yorgun
Ben paslanmış
Sislerimle sarmaş dolaş ... ve
Nağmelerde saklı sızılarım
Öylece kalakalmıştık
Biz .... kalabalıktık da ....
Sen ... yine
Her zamanki gibi
Aramızda yoktun ....
Yoktun !.....