Nasip

Nasip...

Zaten hep bu cümlenin ardına sığındım, imkansızlıklarımdan...

Oysa hayaller kurdum bende her polyanna gibi,

Aşkla atıldın kollarıma,

Sarılırdım sımsıkı,

yüzüne bakarak uyurdum.

Özlerdim; elinden tutarken dahi,

Boğulurdum; sen nefes almasan ben...

Severdim; öyle masum bir bebek şefkatiyle.

Susardım; Senden başkasıyla konuşamazdım bile.

Okşardım yanaklarını, gözlerine bakmaya doyamazdım.

Kokundan başka kokuyu duyamazdım.

Senden başkası da varmış hayatta;

Hiç farkında değilim.