Nazım Hikmet

-I-

Ey! Selanikli şairler sultanı şair!
Sana derya içinde derya mı? varda,
Tek satır dizmezsin hiçliğine dair!...

-II-

Derya koca bir deniz,
İnsan bir damla batık.

Derya koca bir kumaş,
İnsan ufak bir leke.

Demeyi bırakıpta sen,
Atlantik'i yedi günde geçip
Kusto'nun sofrasına oturacak,
Gemiden haber ver!
''TİTANİKTEN''!.
Boynu geçivermişken, atlantiğin dişinden
Kıçı Havada
kaç saat
Yaşadı
bu Gemi.
Tıpkı, onun gibi.

O da, Osmanlı'nın kuvacı transatlantiğinde
Umutlu şiirler dizerek
Önce kadınlar,
Ve Çocuklar diyerek,
Gelecek güneşli günlerin aydınlığına baktı.
Ve batarken bu derya'da onunda gemisi
İçinde
Karısı
Çocuğu
Ve birde kayığı vardı,
Bir kayığı yalnızca!
Ve tamamen batması, onunda sürdü biraz, Belki Haftalarca!

-III-

Hikmetli bir dize, dizdi mi bilmem ama!
Benim bildiğim nazım, nazım'a hikmet idi!