Ne de Sen Rahat Uyursun Gecelerde

Gecemin tam ortasına bir ateş düştü
Göklerin derinliklerinden
Gök yarıldı sanki yıldızlar ağladı aniden
Ateş den bir parça düştü gönlüme
Evler yıkıldı gözlerimin önünde
Duvarlar düştü kısacık ömrüme
Ve ufacık kalbimde bir hüzün alabildiğine
Yıkılan duvarlarda gençliğim gitti
Yıkılan evlerde ümidim
Gelecek baharda düşlediğim sevdam gitti
Çocuklar öldü gözlerimin önünde
Cesetler bir bir yerlerde
Yıkılan umutların gölgesinde kaybettiğim canım gitti
Umutların peşinden koşardım habersizce
Nerden bilirdim hayatımda böyle bir zindan gece varmış
Kim söylerdi umudum hayale aldanmış
Hiç kimse bilmeden dünyam kararmış
Unutma ey cani öldürdüğün Müslüman dı
Arkanda onca ah ve vebal kaldı
Geriye dönülmez bir günaha sürükledin kendini
Katlettin hiçbir yokmuş gibi
Ufacık bebekleri anasız babasız bıraktıktın da
Ne geçti eline sanki her gün kanayan bu yüz yılda
Yıkılan evlerin altında her saat bir ceset çıkarken
Umudun gölgesinde bir umut daha sönerken
Gecelerin efkarı yüreğimde batarken

Böylemi olmadıydı her şey
Bir hayat böyle mi son bulmalıydı
Ölümü böyle uzakta beklerken
Yanı başımda mı bulmalıydım

Çocukluğum böyle yıkıntıların arasında mı devam edecek
Bu devran böyle mi sürüp gidecek
Sen say ki hiç mi hatırlamayacağım seni
Ve hiç mi lanet etmeyeceğim senin geçmişine

Bir gün gelir devran döner bende de
Önce Allaha havale ettim seni sonra yüreğime
Ne bu acı burada böyle yaşar
Nede sen rahat uyursun geceler de

Dip not : Bu olay geçeli çok oldu biliyorum ben bunu o günlerin yaşandığı zamanlara yazmıştım bu günde şiirkolik için kısa bir düzenleme yaptım umarım yaşamış gibi anlatabilmişimdir